Ignorance is bliss

Onwetendheid is gelukzaligheid... ik ben blij voor de ouders die geen kinderen hebben met extra zorgen. Die niet weten hoe het is, die het niet hoeven mee te maken en ook niet kennen vanuit hun eigen omgeving. Gelukkig is het voor jullie allemaal normaal.


Maar deze ouders wil ik graag vertellen hoe het voelt. Hoe het voelt om zo aangekeken te worden en zo behandelend te worden zoals jullie in jullie onwetendheid doen. Ik weet dat jullie het niet expres doen.


Ik was een paar dagen geleden met Sanna naar een speeltuin. Ze kan nog niet echt op de toestellen, maar gewoon een beetje rondlopen is al leuk. Het was toch best druk met andere kinderen. Zo tussen de leeftijd van 3 tot 6 jaar oud. Sanna vind andere mensen en kinderen echt enorm leuk. En vooral kinderen gaat ze zo snel mogelijk op af. 

Gelukkig heeft zij het nog niet door, maar ik zie het wel. Ik zie het al als ik aankom. De blikken van de ouders en als ik naar ze glimlach, lachen ze amper terug. Ze kijken naar Sanna en weer naar mij. Worden ongemakkelijk en zeggen niks. Top.

Sanna gaat naar de kindjes, die haar raar aankijken. Eentje wijst recht in haar gezicht en roept heel hard KIJK PAPA KIJK. Niemand zegt iets. Als Sanna naar de andere kindjes gaat, gaan ze weg van haar. Sanna vind het nog wel grappig en gaat ze achterna. Één meisje vind Sanna zo "eng" dat ze gaat huilen. Haar moeder neemt haar weg van Sanna om haar te laten stoppen met huilen. Sanna snapt er niks van, maar ik wel. Ik sta me daar groot te houden. Niemand zegt iets en al snel is de speeltuin bijna leeg.

De kinderen kunnen er niks aan doen, ze spiegelen het gedrag van de ouders. Maar beste ouders begrijpen jullie niet hoeveel pijn dit doet. En dan heeft mijn dochter nog "maar" een neussonde.

Mijn dochter mankeert niks, ze heeft geen kanker, is niet besmettelijk, niet eng en eigenlijk heel lief. Het enige wat ze niet doet is eten. En zelfs volwassenen deinzen ervoor terug, dus de kinderen ook. 

Een enkeling vraagt eens wat er is. Ik heb dat liever dan kan ik het gewoon vertellen en vaak willen die kinderen wel met Sanna spelen. Dat zijn de kinderen die extra lief voor haar zijn. 


Lieve beste mensen, oordeel niet te snel. Niet te snel over kindjes met sondes, kindjes in rolstoelen, kindjes die anders zijn. 

Reactie schrijven

Commentaren: 2
  • #1

    Madelinde (maandag, 16 september 2019 22:11)

    � dat breekt je hart..
    Mooi verwoord, liever had je het niet hoeven verwoorden �
    Trots op jou en Sanna �

  • #2

    Ruud (maandag, 16 september 2019 22:44)

    Had al eerder een stuk van jullie situatie gelezen en als kersverse ouder grijpt het me extra aan.

    Gedrag van ouders wat je omschrijft is ook direct herkenbaar en lijkt hedendaags normaal helaas. Liever een “situatie” negeren en het kind er weg halen in plaats er moeite voor nemen en er open over te praten.

    Hopelijk krijgt Sanna het allemaal niet te bewust mee..