Stel Je Eens Voor...

Sanna wordt over 2 maanden alweer 3 jaar.

Ze is al zo wijs en groot en toch nog zo klein. Net als iedere andere peuter. Eigenwijs, nieuwsgierig, speels, wel eens stout, maar vaak ook heel lief.

Al bijna 3 jaar is ze bij ons en al bijna 3 jaar gaan wij iedere dag weer het gevecht aan.

Stel je eens voor......een peuter van bijna 3. Die nooit een koekje op heeft. Of een ijsje, een frietje, een boterham, een aardappel, een banaan, etc etc.. 

Een peuter wat niet om te kopen is met snoep. En waarmee je als leuk uitje niet langst de Mac of het pannenkoekhuis hoeft te gaan.

Iedere dag weer, ieder moment aan tafel, ieder moment dat eten en drinken voor een ander normaal is. Is voor ons een confrontatie, frustratie, eenzaamheid en verdriet.

Tuurlijk we gaan vooruit..... hele kleine beetje. Ik probeer mijn zegeningen te tellen. Maar het wordt alsmaar zwaarder en zwaarder. En soms zie ik geen zegeningen meer, alleen maar verlies.

In januari hebben we besloten de neussonde te veruilen voor de peg. Ik vond het een zware en moeilijke keuze. Alsof we op dat moment zeiden "we hebben verloren".

Ik zie dat het haar goed doet en dat een goede beslissing is geweest.

Geen vervelende wissels meer en ook het braken is echt verminderd. 

En bovenal ziet ze er niet meer "ziek" uit. Ze lijkt nu op een normale peuter....net als ieder ander kind.

Maar probeer haar niet om te kopen met krentjes....